Recept van de maand

Cacio e Uova
Deze ballen zijn van kaas en eieren gemaakt. De vegetarische versie van
gehaktballen. Het recept is een origineel recept uit Abruzzo van Sonia
Peronaci.
Ingrediënten voor 4-6 personen (20 ballen)
VOOR DE BALLEN:
verkruimeld brood 120 g
Parmezaanse kaas, geraspt 75 g
geraspte pecorinokaas 75 g
6 middelgrote eieren
knoflook 1 teentje
gehakte peterselie 1 eetl
Zout en peper naar smaak.
VOOR DE TOMATENSAUS
tomatensaus 1 liter (pure saus zoals passata)
uien 50 g
olijfolie 4-5 eetl
Zout naar smaak.
OM TE PANEREN
witte fijne bloem 100 g
OM TE FRITUREN
pinda-olie 1 liter (In NL verkrijgbaar onder de naam Arachide olie)
BEREIDING
Om de cacio e uova ballen te bereiden, doe je het hele fijne verkruimelde
brood in een kom en meng je de twee geraspte kazen, losgeklopte eieren,
gehakte knoflook en peterselie en peper. Kneed alles met je handen en proef dan, als het mengsel homogeen is, om het eventueel aan te passen met zout.
Vorm met je handen balletjes van ongeveer 30 g per stuk, doe ze door de
bloem en rol ze tussen je handpalmen zodat ze een bolvorm krijgen.
Als het deeg klaar is, bak je de ballen in een pan met de olie van 175 ° tot ze goudbruin worden, laat ze uitlekken en leg ze op een bord bedekt met
absorberend keukenpapier. om overtollige olie te absorberen.
Hak de ui fijn, fruit hem in een lage en brede pan samen met de olijfolie
ongeveer 10-15 minuten, maar zorg ervoor dat hij niet bruin wordt; Voeg de tomatensaus toe en laat het op laag vuur aan de kook komen, voeg dan de ballen toe, kook op laag vuur met deksel ongeveer 30 minuten of tot de saus is ingedikt.
Tijdens dit laatste half uur niet teveel roeren om de ballen niet te
beschadigen. Breng eventueel op smaak met peper en zout, meng voorzichtig en voeg enkele blaadjes basilicum toe.
Buon Appetito

Nieuws van de maand

Zon-uren.
Wat een extremen in Nederland qua weer. Het ene weekend
sneeuw en kou, het volgende weekend voelt het als een warme lentedag. En dat in 1 week tijd!
In Italië begint het voorjaar iets eerder dan in Nederland. Het dichterbij de evenaar wonen voel je echt wel aan de kracht van de zon. Het is in de ochtend sneller warm.
Nu, begin maart komt de zon op om half 8 in Nederland, in Italië komt hij al om kwart voor 7 op. Maar hij gaat in Italië een kwartier eerder onder.
De tijd van zonopkomst en zonsondergang is best een bijzondere gegeven, vooral het verschil tussen Nederland en Italië (lees Abruzzo).
Zo is half maart en eind september de daglengte hetzelfde. Alleen komt de zon een half uur eerder op in Italië maar is ook een half uur eerder onder.
End januari en eind november komt in Italië de zon een uur eerder op dan in Nederland en is het verschil in zonsondergang slechts een paar minuten. In Abruzzo dus een uur langer licht. Maar eind juli komt de zon rond dezelfde tijd op maar gaat in Nederland een uur later onder, dan heeft Nederland een uur langer licht.
Half juni is het verschil daarin het grootst, dan is het in Nederland 1 uur en 20 min langer licht dan in Abruzzo. In 1 jaar tijd is onze daglengte 21 uur minder dan in Nederland.
Maar gelukkig hebben wij in Italië wel meer zonuren en minder regen!
De gemiddelde temperatuur in Abruzzo is 7 graden hoger dan die in Nederland. In de wintermaanden is het bij ons gemiddeld 8 graden warmer, in het voorjaar 5 graden en in de zomer 7 graden. Een paar jaar geleden werd er afgesproken in de EU dat 2021 het laatste jaar zou worden om de klok te verzetten. Of je gaat in het voorjaar in zomertijd en dat blijft het dan of je gaat in het najaar in wintertijd en dat is dan de laatste wisseling. Nu hoor je daar niets meer over. I.v.m. Corona? Wij zijn heel benieuwd wat er gaat gebeuren. Als je naar de tijdszones kijkt, komt Italië in een andere zone dan Nederland en zou er dus een uur verschil ontstaan.
Wij hopen op een blijvende zomertijd omdat de zon in Italië al vroeg opkomt maar ook vroeg ondergaat, vooral in de zomerperiode.
We wachten het af……

Stad/streek van de maand

Castelli.

Dit plaatsje ligt aan de voet van de berg Camicia in de Gran Sasso. Het dorp staat bekend om het maken van aardewerk en keramiek. En is
geroemd om de majolicas, een vorm van decoratief keramiek, die eeuwenlang werd verzameld door de adel van Europa en die van de
16e tot de 18e eeuw op hun hoogtepunt waren en nog steeds worden geproduceerd door lokale kunstenaars. Je vindt hier dan ook talloze
ateliers en winkeltjes om het kleurig aardewerk te kopen.
Eeuwen geleden leefde er een gemeenschap van benedictijnenmonniken die starten met het maken van keramiek. De plek was er zeer geschikt voor, de kleigrond, water om de klei te kneden en hout om de ovens te stoken. Deze monniken leerde de dorpelingen om klei te gebruiken om keramische objecten te maken.

Net buiten het dorp, op een kleine berg staat de belangrijkste kerk van Castelli, San Donato, die een altaarstuk in majolica van Francesco Grue
(1647) en een middeleeuws zilveren kruis bevat.
De huidige kerk werd in het begin van 1600 herbouwd in de plaats van een eerdere landelijke kapel die was versierd met betegelde bakstenen op het plafond. De originele bakstenen, mannelijke en vrouwelijke figuren die dieren en wapens uitbeelden, worden nu bewaard in het Museum van de Keramiek. De tweede kerk is ook weer versierd met
geschilderde tegels op het plafond in dezelfde stijl van de vorige kerk.
Het plafond van deze nieuwe kerk, geschilderd tussen 1615 en 1617, is uniek zowel in Abruzzo als in de rest van Italië. Vanwege dit rijk gedecoreerde plafond wordt het ook wel de sixtijnse kapel van de majolica genoemd.