recept van de maand

Spaghetti alla carbonara.
Wie kent niet de scene uit de film ‘Toscaanse bruiloft’
waarbij het Nederlandse bruidspaar spaghetti alla
carbonara wil mét room en de kok bijna ontslag neemt
omdat ie weigert dit te maken. In een goede carbonara
zit nu eenmaal geen room. Er zitten maar weinig
ingrediënten in deze pasta, daarom des te belangrijker
om goede kwaliteit te kiezen.

Voor 4 personen:
400 gram spaghetti
150 gram guanciale di maiale oftewel varkenswang
maar je mag het ook vervangen door pancetta – spek
4 eierdooiers
100 gram pecorino kaas, dit is een schapenkaas
1 eetlepel olijfolie extravergine
zout en peper

Klop de eierdooiers in een kom met een snufje zout en
een beetje percorino kaas. Snijd het spek in reepjes en
doe ze in een grote pan en bak het op middelhoog vuur.
Kook de pasta in kokend water met wat zout. De pasta
moet al dente/beetgaar zijn. Giet de pasta af maar
bewaar 1 kopje van het kookvocht en doe de pasta bij de
spek in de pan.

Zet het vuur /kookplaat uit! Als je de volgende stap doet
terwijl het vuur nog aan is, stolt het ei en kan krijg je
roerei, terwijl het een romige massa moet worden.
Voeg de geklopte eierdooiers en het kookvocht van de
pasta toe en roer ongeveer 30 seconden. Voeg de
resterende pecorino kaas toe, meng opnieuw en serveer
onmiddellijk. Je kunt er eventueel nog wat gesneden
peterselie overheen strooien.
Buon appetito

nieuws van de maand

Planten.
Toen wij, bijna 5 jaar geleden, hier in Cologna Paese kwamen wonen
stonden er een aantal bomen rondom het huis. Een feest om te
ontdekken wat het allemaal was. Een Pino, pijnboom, die zo
kenmerkend is voor deze omgeving. Twee van die mooie slanke
cipressen, die ook beroemd zijn op foto’s van Italië. Een aantal
fruitbomen, van welke we nog niet wisten wat voor fruit er aan zou
komen, een paar vijgenbomen en 10 olijfbomen.
De fruitbomen bleken nadat er vruchten aan zaten, 3 verschillende
pruimen- en 2 verschillende perenbomen te zijn en een drietal
granaatappels. De vijgen aan de vijgenboom, die bleven maar groen
van kleur en wilden niet paarsrood worden, zoals ik de vijgen uit de
groentewinkel kende. Totdat ik op een dag, ergens onderweg,
iemand zo’n groene vijg zag plukken en opeten. Thuis gekomen even
het internet geraadpleegd en tot de conclusie gekomen dat er dus
ook een soort vijg is die groen blijft. Toen maar snel aan het oogsten
geslagen. Ze waren heerlijk!! Ondanks dat ik (Jet) veel planten ken
van mijn opleiding (bloemiste) en zelfs een snoeicursus gevolgd heb,
werd het werken met deze planten en bomen een uitdaging. Zelfs
het onkruid is in Italië anders dan in Nederland. En vaak met de
mooiste bloemetjes.

Onze grond rondom het huis is klei, zware klei. Dat waren we in
Brabant natuurlijk niet gewend. Zandgrond is toch wel even heel
iets anders. Vooral met het bewerken. Schoffelen? Nee, dat is
onmogelijk in de kleigrond. Hakken! Klei is vettig als het nat is en
kei en kei hard als het droog is. Onkruid plukken, onmogelijk! Het
zit muurvast. Hakken dus! Onze pijnboom is in de tweede winter
helaas gesneuveld. Hij stond al erg scheef en toen er sneeuw op lag
en het ging waaien, viel hij om. We wilden dolgraag nieuwe bomen
aanplanten maar welke dan? Een bezoekje aan een tuincentrum
leverde al snel veel informatie op. Enkele gewenste bomen waren
echt niet geschikt om in de kleigrond te planten. En het kostte
natuurlijk een kapitaal. We vinden het een uitdaging om toch onze
tuin aan te planten met iets wat goed groeit en niet onze portemonnee plundert.

Zo kwamen we er achter dat rozemarijn, en
dan niet de ‘keuken’soort, heel goed groeit. We plantten er 10 en
elk jaar oogsten we nu de uitlopers, die al wortels hebben. Zo
krijgen we steeds meer van deze mooie planten die ook nog eens de
hele winter bloeien. En we hebben al veel stekken van onze
vijgenbomen kunnen nemen, die groeien hier ook heel goed.
Inmiddels hebben we al heel wat fruitbomen aangeplant, kers,
appel, kaki, amandel en perzik. In 2 jaar zijn deze al behoorlijk
gegroeid en geven ze ook al vruchten. De Eucalyptusboom groeit
hier ook prima en deze hebben we ook al enkele aangeplant. En dat
planten is hard werken. Een grote kuil hakken, de aarde goed rul
hakken, anders kan de plant echt niet wortelen, planten en dan veel,
heel veel water geven. We zijn er achter gekomen dat de planten
minstens 2 jaar nodig hebben om goed vooruit te komen. Maar als
ze het naar hun zin hebben, groeien ze daarna als kool. Gelukkig!!

De groentetuin in onze bakken doet het ook goed, we hebben al
veel gezaaid en over een maandje kunnen we ze uitplanten.

stad van de maand

Atri.
Een van onze favoriete stadjes in onze omgeving is Atri.
Vanuit ons huis zien we Atri liggen, hoog op een heuvel, op
enkele kilometers afstand van de zee.
Atri ligt op een heuvel tussen de 2 rivieren Piomba en
Vomano. Het is een van de belangrijkste artistieke en
historische centra van Abruzzo. Het wordt dan ook een
kunststadje genoemd.

Er zijn veel en in goede staat verkerende monumenten.
Het omliggende landschap met calanchi is zeer aantrekkelijk.
Calanchi zijn heuvels van kalksteen waar de erosie jarenlang
zijn gang kon gaan en de heuvels worden doorsneden door
ontelbaar aantal kloven. Het bijzondere landschap heeft
sinds 1995 de status van beschermd natuurgebied.

Op Piazza Duomo tegenover la Cattedrale di S.Maria Assunta
ligt een theater. Het heeft een barretje en een terras. Vraag in
de bar of het theater misschien open is. Het is namelijk
prachtig, met loges en een fraai beschilderd plafond. Het
theater(tje) stamt uit 1800, heeft een uitstekende akoestiek
en slechts 300 zitplaatsen.
La Cattedrale di S. Maria Assunta dateert uit 1285 en is al
vaak gerestaureerd. De kathedraal heeft prachtige fresco’s.
Het aangrenzende museum heeft waardevolle relikwieën,
beschilderd keramiek, ivoor en zilver pastoraal, standbeelden
en honderden fragmenten en mozaïeken van oude gebouwen.
Het hele stadje straalt rust uit en heeft een vriendelijk
sfeertje. Smalle straatjes, vele barretjes, pasticceria
(banketbakker), restaurantjes en terrasjes. En niet te
vergeten, heerlijk ijs! Een plaatselijke lekkernij is ‘pan di
ducale’, deze ziet eruit als een peperkoek maar de structuur is als
een cake.

Op maandagochtend is het markt in Atri, die gevarieerd is en
lekker groot. Mocht het te warm zijn loop dan het park in,
richting de zee. De vele bomen maken het aangenaam om te
wandelen. Op het eind kom je bij een uitkijkpunt en dan zie je
ook hoe hoog Atri ligt, je kunt veel van de omgeving zien en
natuurlijk ook de zee. Onder een grote den is een klein
barretje gevestigd, heerlijke cappuccino en dan genieten van
het uitzicht en het authentieke Italiaans sfeertje!